Άρθρο 15

Παρ' όλη την ενημέρωση και πληροφόρηση που μπορεί να έχει κάποιος στις μέρες μας, είναι περίεργο πως πολλοί νιώθουν ότι ζούμε έναν νέον Μεσαίωνα.

Κάποιοι δείχνουν μια ακόρεστη δίψα για να γυρίσουν προς τα πίσω. Ειδικά, όσον αφορά το δικαιώματα κοινωνικών μειονοτήτων. Όσο απλό είναι για κάποιον σήμερα να μάθει κάτι που έγινε στο παρελθόν ώστε να μην κάνει τα ίδια λάθη, τόσο πιο εύκολο φαίνεται πλέον ότι εγκλωβίζονται στον μικρόκοσμο τους.

Με ευκολία υιοθετούν μια απειλητική και πολλές φορές ακραία συμπεριφορά σε ότι δεν είναι ''φυσιολογικό'' για αυτούς. Αυτό γίνεται πιο αισθητό σε περιπτώσεις ομοφοβίας ή ρατσισμού.

Μια έντονα διχαστική εποχή που ο καθένας σε περιεργάζεται από πάνω έως κάτω για να δει που ανήκεις, να σε βάλει σε όποιο κουτάκι θέλει ώστε να επιλέξει εάν είσαι μαζί του ή από τους ''άλλους''.

Σήμερα πρέπει να είσαι ''φυσιολογικός'' είτε αυτό ορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την καταγωγή σου, την σκέψη σου ή το πως ζεις. 

Τόσες δεκαετίες κάποιοι πολέμησαν για τις ελευθερίες τους και σήμερα γυρνάμε πάλι απ' την αρχή.

Με την κρίση ο καθένας έβγαλε από μέσα του ότι πιο άσχημο έκρυβε. Αναχρονιστικές απόψεις και μια επιθυμία να ξέσπασε πάνω στον άλλον ότι πίεζε και τον ίδιον. Η ανάγκη τους να απαλλαγούν από το βάρος της ευθύνης ακόμα και της σκέψης, οδήγησε πολλούς να ακολουθούν ακόμα και την Χρυσή Αυγή. 

Ακόμα και όταν έβλεπαν εικόνες με ματωμένα πρόσωπα, όχι κάποιου ''ξένου'', αλλά ενός γείτονα ή συγγενή παρέμεναν κλεισμένοι στο μικρόκοσμο τους γεμάτο οργισμένες φωνές, γεμάτες μίσος. 

Αυτό όμως γίνεται πλέον παντού. Πρόσφατα ο Ρώσος Πρόεδρος, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, πέρασε νόμο όπου απαγορεύεται όπου υπάρχουν παιδιά οποιαδήποτε μορφή συζήτησης για ομοφυλόφιλους.
Την ίδια ώρα όποια αντίδραση σε αυτό το νόμο αλλά και στην έκφραση να είσαι αυτός που είσαι στην Ρωσία, καταπνίγεται με αστυνομική βία.

Γενικά υπάρχει το δόγμα ότι εκείνοι έχουν δίκιο και εσύ άδικο, εκείνοι ξέρουν καλύτερα και εσύ όχι, εκείνοι είναι ''φυσιολογικοί'' και είσαι το λάθος της φύσης.
Όμως δεν σταματούν εκεί.

Κάμερες έχουν καταγράψει ''νόμιμες'' επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους, να τους συμπεριφέρονται σαν ζώα, σαν άδεια σώματα.

Για να δικαιολογήσουν ότι κάνουν εξισώνουν την παιδοφιλία με το να είσαι ομοφυλόφιλος. Έτσι βρίζουν, χτυπάνε και ξεφτιλίζουν άτομα που έτυχε να γεννηθούν με διαφορετικές προτιμήσεις από αυτούς.

Στην Ιρλανδία η drag Queen Panti Bliss καλεσμένη μιας τηλεοπτικής σοβαροφανής εκπομπής κατηγόρησε ως ομοφοβικούς τους ανθρώπους στο πάνελ που έλεγαν ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να στερούνται ίσων δικαιωμάτων και να έχουν λιγότερες ελευθερίες από τους υπολοίπους.

Αυτό που δεν περίμενε όμως ήταν να την μηνύσουν για αυτό το λόγο και αυτήν και το κανάλι.
Το κανάλι πλήρωσε αδρά για να μην συνεχιστεί το θέμα αλλά εκείνη δεν σιώπησε και έδωσε έναν λόγο μετά το τέλος μιας θεατρικής παράστασης.
Αληθινή και εξήγησε με τον πιο απλό τρόπο πώς είναι να πρέπει να τσεκάρει τον εαυτό της κάθε φορά που περπατάει στο πεζοδρόμιο ή πως γίνεται να μιλούν κάποιοι για ομοφοβία όταν οι ίδιοι δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό και δεν αντιμετωπίζουν κανενός είδους ρατσισμό στην καθημερινότητα τους. 

Καταλήγει:

''Δεν μπορώ να χρησιμοποιώ την λέξη ομοφοβία, γιατί κατά πως φαίνεται οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι θύματα της ομοφοβίας αλλά οι ομοφοβικοί είναι θύματα της ομοφοβίας.

Είναι γεγονός ότι κάποιες φορές μισώ τον εαυτό μου, όταν καταλαβαίνω ότι τσεκάρω τον εαυτό μου στο πεζοδρόμιο και μερικές φορές μισώ εσάς γιατί το κάνετε αυτό σε μένα''.

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου γύρω από ένα τηλεοπτικό τραπέζι, άτομα εκφέρουν γνώμη για πράγματα που δεν βιώνουν και επικοινωνούν με σοβαροφάνεια τις αναχρονιστικές απόψεις τους διαμορφώνοντας μια κοινή γνώμη. Ενώ την ίδια ώρα κάποιοι εκεί έξω προσπαθούν απλά να ζήσουν.

Αν αυτό δεν είναι Μεσαίωνας, τότε τι είναι?