Μια Μικρή Ιστορία 1

Τα φώτα σβήνουν. 

Τα ρολά των μαγαζιών πέφτουν και κλειδώνονται.

Ο κόσμος επιστρέφει στα σπίτια του για τον επίλογο της ημέρας.

Οι δρόμοι ερημώνουν.

Η φασαρία ενός καθαριστικού μηχανήματος του Δήμου είναι το μόνο που ακούγεται από μακριά.

Ο μανάβης τσεκάρει την κλειδαριά, βήχει, σκεπάζει το λαιμό του με το παλτό του και τρέχοντας φεύγει για να προλάβει το τελευταίο τραμ.

Το μανάβικο σκοτεινό.

Μόνο το φως από το ψυγείο που υπάρχει στο βάθος διαλύει κάπως τις σκιές.

Μπροστά από αυτό το φως περνάει μια φιγούρα που μόνο από το ρυθμικό βηματισμό της μπορεί κανείς να καταλάβει ότι κάτι κουβαλάει, ένα κάποιο βάρος.

Κατευθύνεται προς την τζαμαρία του μαγαζιού, την πρόσοψη.

Όσο πλησιάζει την τζαμαρία, ακούγεται μια συνομιλία. Στην αρχή είναι ψίθυροι αλλά έπειτα οι φωνές δυναμώνουν.

- ''Μα, επιτέλους κάθε φορά πρέπει να κλέβεις?'' λέει μια φωνή που θυμίζει θρόισμα φύλλου.

- ''Άκου π-ποίος μιλάει τ-τώρα. Αυτός π-που κάτω από την λέξη κλόπ-πη, έχουν την μούρη του.'' Λέει η δεύτερη φωνή που κεκεδίζει.

Η φιγούρα που πλησιάζει από τα σκοτεινά, καταλαβαίνει ποίοι είναι και επιταχύνει το βήμα της για να τους σταματήσει.

- ''Σταματήστε επιτέλους να μαλώνετε.'' τους λέει.''Θα σας ακούσουν οι μπανάνες και ξέρετε μετά τι μας περιμένει.''

Την ίδια ώρα ένα αμάξι περνάει απ' έξω και τα φώτα του στιγμιαία γεμίζουν φως το μαγαζί και αποκαλύπτονται σε ποίους ανήκουν οι φωνές.

Πρόκειται για ένα μήλο, ένα cd και μια τσαλακωμένη απόδειξη.

- ''Επ-πιτέλους μήλο. Βαρέθηκα να σε περιμένω τόση ώρα. Έχω ραντεβού με το καθαριστικό στο συρτάρι του δεύτερου ορόφου και έχω ήδη αργήσει. Είναι το πρώτο μας ραντεβού'' είπε το cd.

- ''Σιγά τις φράουλες. Απομίμηση καθαριστικού σου έφερε πάλι ο μανάβης. Σκέτο οινόπνευμα.'' σημειώνει η απόδειξη με την φωνή της να σβήνει σε κάθε πρόταση λες και ο αέρας παίρνει τα λόγια μακριά.

- ''Σκάστε και οι δυο σας. Δεν σας ζήτησα να βρεθούμε εδώ, ούτε για να μαλώσετε αλλά ούτε για να δείτε ποίος πετάει το σταφύλι πιο μακριά.'' είπε έντονα το μήλο.

Την ίδια ώρα δέκα μικρά σταφύλια έφευγαν βιαστικά για να σωθούν.

- ''Ορίστε, τώρα που μας χάλασες το παιχνίδι, για πες γιατί μας φώναξες εξυπνάκια'' απάντησε μουτρωμένα η απόδειξη.

- ''Θα σας πω αλλά πρώτα θέλω την υπόσχεση ότι αυτό που πρόκειται να σας πω, θα το κάνετε μαζί μου'' είπε χαμηλόφωνα το μήλο.

- ''Πρώτα θα ακούσω τι έχεις να μας πεις και μετά θα αποφασίσω εάν θα πάρω μέρος. Έχω και μια τιμή''. είπε η απόδειξη.

- ''Συμ-συμ'' προσπάθησε να πει το cd.

- ''Τι έιπες cd?'' τον διέκοψε το μήλο.

- ''Συμ-συμ'' ξανά προσπάθησε το cd.

- ''Έλεος πια με αυτά τα πηδήματα και κεκεδίσματα που κάνεις. Απορώ πως δεν σε έχει πετάξει ακόμα στον κάδο ανακύκλωσης ο μανάβης. Ούτε ένα τραγούδι δεν μπορείς να πεις ολόκληρο χωρίς να έχει θέμα. Αυτά έχουν τα λαθραία cd από τους μαύρους'' συμπλήρωσε η απόδειξη.

- ''Της μάνας σου, της ταμειακής'' είπε το cd απότομα και κοφτά.

- ''Δεν θα βγάλω άκρη άρα θα σας πω χωρίς να είμαι σίγουρος ότι θα έρθετε μαζί μου.Έχετε ή δεν έχετε βαρεθεί, τις ζωές σας εδώ μέσα?'' ρώτησε το μήλο.

- ''Ισχύει. Άσε που φοβάμαι ότι από την μια στιγμή στην άλλη θα καταλήξω στα σκουπίδια'' είπε φοβισμένο το cd.

- ''Μην μου ότι θυμίζεις αυτό. Έτσι έχασα την αδερφή μου'' είπε η απόδειξη δακρύζοντας.

- ''Ακριβώς για αυτό το λόγο, για να μην καταλήξουμε μια μέρα στο καλάθι με τα άχρηστα προτείνω..να το σκάσουμε. Να φύγουμε από εδώ μια και καλή'' είπε με ενθουσιασμό το μήλο.

Η παρέα ξαφνικά πάγωσε και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ελιές που έκαναν bungee jumping στην βρύση του νιπτήρα.

- ''Τ-Τι είπε'' ρώτησε το cd.

- ''Λέει ότι πάει καιρός από τότε που ήταν ένα μικρό πράσινο μήλο και πλέον του έχει ανέβει το κόκκινο στο κεφάλι''. ειρωνεύτηκε η απόδειξη.
- ''Μην κάνετε λες και δεν ακούσατε τι είπα. Σίγουρα έχετε σκεφτεί το να αποδράσετε από αυτό το μέρος κάποια μέρα, πριν σας μαζέψει ο σκουπιδιάρης. Πόσο πιο πολύ θα αντέξουμε εδώ μέσα? Είμαι ήδη εννιά ημερών και μαζί με το πορτοκάλι σήμερα εντοπίσαμε την πρώτη μας καφέ κηλίδα'' είπε το μήλο και συνέχισε. ''Γερνάω και θέλω να ζήσω την επόμενη εβδομάδα της ζωής μου, ελεύθερος. Δεν θέλω να με αγνοούν όλοι και να επιλέγουν τα μανταρίνια και τα ακτινίδια. Άσε που πιο πιθανό είναι να καταλήξω στην μασέλα κανενός παππού παρά στο εξώφυλλο ενός πακέτου της Apple''.
- ''Ακόμα ονειρεύεσαι την τύχη της θείας σου από το Σικάγο?'' είπε περιπαικτικά η απόδειξη.

- ''Αλλού είναι το θέμα. Εγώ γεννήθηκα ελευθέρας βοσκής και έχω κατάληξη να σαπίζω στα καφάσια.''
- ''Φύτρωσες, Φυ-Φύτρωσες.'' διόρθωσε το cd.

- ''Ο.κ. κατάλαβα.'' διέκοψε η απόδειξη. ''Νομίζεις ότι μου είναι εύκολο να κάθομαι και να κοιτάω τα αδέρφια μου να φεύγουν σε σακούλες ενώ εγώ μένω πεταμένος πίσω από ένα κόκκινο καφάσι στην γωνιά με τις αντζούγιες. Όμως τι να κάνω που εκεί με πέταξαν? Εγώ τυπώθηκα για να μπω σε ανάλογο ντοσιέ, να με πάρουν στα χέρια τους τα έμπειρα χέρια των εφοριακών και να είμαι τεκμήριο για την σωστή λειτουργία του κόσμου. Μας παραμύθιαζαν ως μωρά ότι με το νέο νόμο όλοι μας θα δούμε καλύτερες μέρες αλλά κατέληξα ακόμα μια απόδειξη του πατώματος. Σας είπε για τον ξάδερφο μου στο φαρμακείο? Πήγε από πνιγμό. Στην τουαλέτα ενός καφέ. Ακαριαία. Δεν ένιωσε τίποτα. Απλά διαλύθηκε.'' ξέσπασε σε κλάματα η απόδειξη.

- ''Μην κλαις τώρα και ξεθωριάσεις. Για αυτό σας λέω ότι πρέπει να ορίσουμε την δική μας μοίρα. Να φύγουμε.'' απάντησε με ελπίδα το μήλο.

- ''Δεν αντέχω ούτε κ-αι εγώ. Δεν μπορώ κ-κάθε φορά να γυρνάω στο συρτάρι κ-και να βρίσκω ένα απλό καθαριστικό δίπλα μου. Θέλω να ερωτευτώ για μια φορά ένα κ-κανονικό γυαλιστικό για cd. Από την ώρα που έγραψαν πάνω μου το τι τραγούδια θα παίζω, όλα έχουν πάει στραβά. Με αγόρασαν και μόλις κατάλαβαν ότι δεν έχω αυτό που ήθελαν με πέταξαν στο δρόμο. Εκεί ξεκίνησε το πρώτο κεκέδισμα, στα τραγούδια πέντε και εφτά. Με μια κλωτσιά βρέθηκα κάτω από την πόρτα του μαγαζιού και από τότε κρύβομαι μπας και με τσεκάρει ο μανάβης και καταλάβει ότι έχω ελαττώματα.'' κατέληξε το cd.
- ''Πάμε να φύγουμε από εδώ. Ένα βήμα είναι μόνο. Μετά ο καθένας θα πάρει το δρόμο που θέλει. Τι λέτε?'' ρώτησε το μήλο.

- ''Ναι γιατί όχι?'' απάντησε η απόδειξη.

- ''Συμφωνώ κ-και εγώ. Δεν θέλω να ξαναμπώ στο συρτάρι μου.'' συμπλήρωσε το cd.

Γεμάτοι αισιοδοξία και οι τρεις τους προχώρησαν προς την πόρτα και σταμάτησαν ένα βήμα πριν. Κοίταξε ο ένας τον άλλον. Χαμογέλασαν και άνοιξαν την πόρτα και οι τρεις μαζί. Με ένα μεγάλο βήμα πήδηξαν και βρέθηκαν στο πεζοδρόμιο.

Για ένα λεπτό ο νυχτερινός, φρέσκος αέρα έφερε στο μυαλό και των τριών όλες τις κακουχίες που είχαν βιώσει και που τώρα ήταν παρελθόν. Τώρα όμως όλα ήταν πίσω τους, τώρα όλα ήταν...σιωπή.

Μια λάμψη φώτισε τον ουρανό και μετά μια βροντή γέμισε την σιωπή. Ο άνεμος άλλαξε και η θερμοκρασία έπεσε.

Η χαρά από τα πρόσωπα τους έφυγε απότομα και αλληλό-κοιτάχτηκαν. Κοίταξαν ταυτόχρονα τον ουρανό και ακολούθησαν την πρώτη σταγόνα που έπεσε από τον ουρανό και κατέληξε ακριβώς μπροστά τους. Ύστερα ακολούθησαν και άλλες, Όλες μαζί δημιούργησαν μια μικρή λίμνη στα πόδια τους.
Έτρεξαν έντρομοι ξανά μέσα γεμάτη αγωνία.

- ''Παρά τρίχα δεν με βρήκε η σταγόνα. Από θαύμα ζώθηκα.'' είπε η απόδειξη.

- ''Φτου γκαντεμιά που μας δέρνει'' είπε με απογοήτευση το μήλο.

- ''Εγώ στο είχα πει αλλά εσύ δεν με άκουσες'' πετάχτηκε μια φωνή από το βάθος. ''Σου είχα πει θα βρέξει. Στο δελτίο είχαν πει ότι η Αθήνα σήμερα θα φορέσει το αδιάβροχο της''. Ήταν το πορτοκάλι, ο άσπονδος φίλος του μήλου.

- ''Παράτα μας, ρε πορτοκάλι.'' είπε το μήλο.

- ''Όπως θες μήλο. Πάντως κάνουν πάρτι οι ντομάτες. Αύριο έχουν νέα παραλαβή και περιμένουν νέα μωρά. Αφήστε κατά μέρος τις τάσεις φυγής σας και ελάτε να το κάψουμε.'' συμπλήρωσε το πορτοκάλι και χάθηκε πίσω από το πάγκο με τα μαρούλια.

Η απόδειξη τους κοίταξε και είπε: ''Καλά λέει. Γιατί να μπλέκουμε σε περιπέτειες? Πάω να δω σε τιμές θα είναι οι νεαρές ντομάτες''. Η απόδειξη έφυγε και μαζί της ακολούθησε και το cd ενώ κοίταγε με λυπημένη ύφος το μήλο.

Το μήλο απέμεινε μόνο του. 

Να βλέπει την βροχή και να αναλογίζεται ότι αυτή ήταν η τελευταία του ευκαιρία.

Είχε ακούσει το μανάβη να λέει ότι αύριο δεν θα φέρει μόνο ντομάτες αλλά και καινούργια μήλα.

Η καινούργια παραλαβή ή θα τον έβρισκε στο πάτο του δικού του καλαθιού ή θα είχε την κατάληξη όπως όλων τόσων μήλων. 

Σε κάποιο κάδο, ξεχασμένος, να περιμένει να σαπίσει αρκετά ώστε να μην θυμάται ότι αυτός φύτρωσε για μεγάλα πράγματα.

-