Άρθρο 12
Καλοκαίρι του 2003 Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν social media, η πόλη φιλοξενούσε έναν καλλιτέχνη που ήδη είχε κάνει αίσθηση με μόλις δυο δισκογραφικές δουλείες. Μιλάω για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Την συναυλία άνοιγε η Δέσποινα Ολυμπίου και αυτός ήταν έπειτα στην σκηνή για τουλάχιστον δυο ώρες. Εκείνη η συναυλία ήταν μια τις καλύτερες εφηβικές αναμνήσεις μου. Καλοκαίρι του 2013 Χωρίς να το προσέξω είχα να δω τον Χατζηγιάννη να τραγουδάει ζωντανά για μια ολόκληρη δεκαετία. Οι κερκίδες ήταν γεμάτες, όχι ασφυκτικά, ενώ στην αρένα μέχρι και τα πρώτα τραγούδια η εικόνα ήταν κάπως έτσι: Υπήρχαν αρκετοί μαθητές στο κοινό και δεν ξέρω εάν ήταν για τον Μιχάλη ή τον Μηδενιστή που έκανε εμφάνιση μαζί του. Παράδειγμα, η κοπέλα που καθότανε μπροστά μου με ρώτησε αν έχω ξανά βρεθεί σε συναυλία του Χατζηγιάννη και όταν της απάντησα...